Kinderen in Oorlogsgebieden: Oekraïne
26 maart 2025
Franky Verdickt studeerde fotografie aan het ‘Luca School of Arts’ en woont in Brussel. Zijn werk toont een interesse en bezorgdheid in geopolitieke problematiek en klimaatverandering. Hij werkt als fotojournalist en maakt documentaires, al dan niet in opdracht van media (zoals Knack, De Morgen of Trends). Zijn werk wordt tentoongesteld en gepubliceerd in binnen- en buitenland.
In deze fotoreeks, gemaakt in 2022, volgt hij gezinnen die met de trein van of terug naar Charkiv reizen.
13 maart 2022 , Medyka (grens met Oekraïne)
De Russische invasie van Oekraine leidde tot de grootste vluchtelingencrisis in Europa sinds WOII, ongeveer een 6 miljoen Oekraïners gingen op de vlucht, voornamelijk vrouwen en moeders met kinderen. Mannen tussen 18 en 60 jaar mogen echter het land niet verlaten. Meer dan de helft van alle kinderen in Oekraïne zijn gevlucht of naar het meer veilige westen van Oekraine of naar de rest van Europa. In deze foto is de oorlog drie weken bezig en een onophoudelijke vluchtelingenstroom steekt de grens over in het Poolse Medyka. De moeder met haar zoontje zijn dus na een lange treinreis vanuit Kharkiv, de tweede stad van Oekraïne aan de grens met Rusland, eindelijk de grens met het veilige Polen overgestoken. De meeste van haar geliefden heeft ze moeten achterlaten. Veel droefenis en angst staan hen te wachten.
15 april 2022, trein Oezjhorod-Charkiv
De nachttrein van Oezjhorod, een slaperig stadje aan de Slovaakse grens, zit halfvol bij het vertrek. De trein heeft eindbestemming Kharkiv, de andere kant van Oekraïne aan de Russische grens. Na 18 uur komen we aan in Kiev waar de andere helft van de trein wordt gevuld. De trein is dan halfweg zijn reis. Veel van de passagiers zijn voor een paar weken naar het veiliger westen van Oekraïne gereisd, waar ze bij familie verbleven of een onderkomen huurden. Maar het geld is op, velen hebben geen baan meer. Het is bloedheet op de trein, veel privacy is er niet en hij gaat tergend traag. Er heerst een zeer ongemakkelijke stilte, ook van de aanwezige kinderen.
15 april 2022, trein Oezjhorod-Charkiv
De oorlog is nog lang niet voorbij, hij is twee maanden bezig. Toch keren elke dag tienduizenden Oekraïners terug naar huis. De jongen is samen met zijn jongere broer en moeder terug op weg naar Charkiv. De volgende ochtend word ik door iedereen aangesproken, ik ben een Belgische fotojournalist aan wie iedereen zijn wil verhaal doen. Gruwelverhalen van door het Russische leger gecastreerde mannen en verkrachte vrouwen worden verteld. Foto’s van vernielde huizen worden getoond. Dit is een trein vol trauma. Ze zijn op weg naar Charkiv dat op dat ogenblik nog volop wordt gebombardeerd. We reizen dus recht het oorlogsgebied in.
19 april 2022, metro Charkiv
In deze foto is de oorlog twee maanden bezig. Charkiv wordt dan onophoudelijk gebombardeerd. De stad ligt op 20km van de Russische grens. Een groot deel van de stad is gevlucht, maar een deel is ondergronds gegaan en woont dus al twee maanden in de metro van Kharkiv. Met hele families. Een deel van de metro doet ook dienst als schuilkelder voor nucleaire aanvallen. Het is er dus veilig, maar het is psychisch zwaar om onder de grond te leven. Maar leven met dreunende bommen en loeiende sirenes is dat meer. Op geregelde tijdstippen komen leerkrachten om kinderen onderwijs te geven. Animators komen om kinderen te vermaken en psychologen om bijstand te verlenen. Kinderen zouden kinderen niet zijn mochten ze het er het beste van maken en van alles een speelplek maken. Ook al dateert het metrostel uit de Sovjet-Unie.
