Polarisering


Johan Leman, 25 november 2021

Valt het u niet op dat we aan het afglijden zijn naar een samenleving waar nogal wat mensen meer en meer moeten opletten met te zeggen wat ze reëel denken?

De echte slachtoffers zijn absoluut niet diegenen die altijd maar uitroepen dat ze slachtoffer zijn… want als je goed kijkt en luistert, dan blijkt dit debiteren dat men slachtoffer is en de realiteit niet mag benoemen eigenlijk heel lonend, want het laat de facto toe dat betrokkenen de grofste commentaren en vaak ook leugens de wereld mogen insturen. Ja, extreem rechts is kampioen in het verkondigen dat men niet mag zeggen wat men denkt, maar is momenteel wel een van de strekkingen die heel gemakkelijk en complexloos de wereld instuurt wat ze denkt. De reguliere media denken vandaag zelfs dat ze hen – die “verwaarloosden” – nog iets meer aan bod moeten laten komen.

Het probleem om zich complexloos te mogen outen, zit vandaag vooral bij mensen die nuance willen aanbrengen in het debat en via die nuance, als ze zich uitspreken, onmiddellijk met extreem-links of extreem-rechts geïdentificeerd worden.

Door de cultuur te onderhouden waarbij men ervan uitgaat dat mensen tot de middenweg, het eigen oordeel, zullen komen door extremen te beluisteren, bevordert men niet dat mensen tot een evenwichtig oordeel zouden komen, maar dat het veeleer tot een dominantie van extreem gedachtengoed komt en tot het in verdrukking brengen van genuanceerd denken. Kortom: men werkt de polarisering in de hand, wat dan via sociale media nog eens versterkt wordt.

Terug