---

Johan Leman, 17 januari 2022

Aangezien buitenlandse journalisten me al meer dan eens gecontacteerd hebben om te vernemen wat er van het grote Kanaalplan van het ministerie van BiZa (zie Belga 4.2.2016) nu bijna 6 later “reëel bestaat” of “reëel nog effecten heeft”, heb ik zowel met het kabinet van minister Jambon (al is die nu niet langer federaal minister van BiZa) als met dit van de huidige federale minister van BiZa contact genomen. Immers,… ik wil juiste info doorgeven als men me erom vraagt… en ik meen hiermee toch geen grote Staatsgeheimen te vragen.

Want zie, je kan eenmalig via steekvlam-beleid bepaalde acties voeren (zoals meer dan 1000 vzw’s controleren, of een grote hoeveelheid huizen bezoeken om te zien wie er effectief woont, of… belangrijker, zien dat het kader van een politiekorps reëel ingevuld is zoals het hoort), maar blijft daar 6 jaar later nog steeds beleidsmatig iets van overeind, en indien niet, waarom? Om voorspelbare redenen? Andere redenen?

Zo ook, want dit is een andere vraag die me vaak gesteld wordt, probeer ik te vernemen hoeveel van de ooit uit Molenbeek/Kanaalzone vertrokken jihadisten naar België teruggekomen zijn en hoeveel daarvan in de gevangenis verblijven of de gevangenis reeds verlaten hebben.

Welnu, ligt het aan mij… of waaraan ligt het? Ik slaag er maar niet in om daar info over te krijgen.

Weet iemand hoe ik aan de juiste info kan geraken? Het gaat in beide gevallen toch niet om Staatsgeheimen? Ik dacht dat dit de info is waarop een burger recht heeft en dat dit eigenlijk tot een correcte evaluatie behoort van wat vandaag meestal beperkt blijft tot aankondigingspolitiek.

Graag herinner ik de voornaamste punten van dit federale Kanaalplan:

Via Belga (4.2.2016) liet het beleid weten waarover het zou gaan. Men zag 4 luiken: een politioneel, een gerechtelijk, een bestuurlijk en een preventief luik. We beperken ons tot het politionele en gerechtelijke luik dat uit 6 pijlers zou bestaan:

1. Informatie-uitwisseling en –doorstroming

2. Multidisciplinaire aanpak van de FTF (foreign terrorist fighters)

3. De strijd tegen de ondersteunende criminele fenomenen (drugs, wapens, valse documenten)

4. De strijd tegen de illegale economie

5. De aanpak van radicalisering in ruime zin, en

6. De samenwerking en ondersteuning tussen politiediensten.

Enkele vragen ter evaluatie, die enkele van de grootste uitdagingen uit dat plan betreffen:

1. Het theoretisch kader van de politiezone Brussel-West, .bepaald door de Politieraad, bestond uit 1010 personeelsleden. In werkelijkheid waren er 812 actieve personeelsleden, betaald door de politiezone.

Vraag: hoeveel actieve politie-inspecteurs zijn er vandaag? Werd het aantal van 1010 personeelsleden na 6 jaar bereikt?

2. De strijd tegen de drugs en het onwettig wapenbezit.

Vraag: Hoe zit het hiermee? Ik hoor dat het druggebruik sterk zou toegenomen zijn, trouwens ook buiten de kanaalzone. Hoe zit het ermee? En wat is het plan van aanpak?

3. De aanpak van radicalisering in ruime zin.

Vraag: moeten we de uitwijzing van Mohamed Toujgani en de problemen gemaakt rond de voormalige ondervoorzitter van het Executief van de Moslims onder deze rubriek plaatsen? Zou trouwens, in dit verband, een parlementair debat over wat men van bedienaren van een eredienst aanvaardt of niet aanvaardt, niet aangewezen kunnen zijn? Want nu spreken over “acuut gevaar voor de veiligheid” lijkt me zeer onduidelijk.

4. De strijd tegen de illegale economie.

Vraag: Hoe zit het ermee? Hoe wordt dit gedefinieerd? Speelt er profilering? Welke zijn de resultaten?

Mij lijkt het aangewezen dat het eens tot een goede bespreking en evaluatie in het parlement komt over wat van dit kanaalplan geworden is en wat men er vandaag moet van denken. Wat kan anders? Wat kan beter?

Terug