---

Johan Leman, 8 december 2021

In de Foyer hebben we, met het oog op de Internationale Dag van de Migranten (18 december), 18 mensen geïnterviewd, die als immigrant door het leven gaan. Maar zien deze mensen zichzelf als immigranten? Een van onze medewerkers, Dr. Ann Trappers, heeft de resultaten geanalyseerd. Achttien mensen is niet veel, maar… het is toch leerzaam.

Het is opvallend dat vier van hen die niet in België geboren zijn, zichzelf helemaal niet als immigranten beschouwen. Het zijn twee Europese burgers en twee mensen die uit vrije wil naar België zijn gekomen (b.v. door een huwelijk, waarbij het ook de andere kant op had kunnen gaan), terwijl zij een migrant definiëren als iemand die door bepaalde omstandigheden gedwongen is zijn geboorteland te verlaten.

Ik herinner mij dat ik eens werd uitgenodigd op de club van “Amerikaanse Democraten” en dat een van de aanwezige Amerikanen zeer verbaasd was dat hij als “immigrant” zou worden omschreven. Hij was een “expat”, zei hij, hij voelde zich helemaal geen “immigrant”. Migrant zijn, immigrant zijn… als een terminologische constructie.

Toen de 18 ondervraagden werd gevraagd welke aspecten van het land van bestemming echt heel anders zijn dan die van het land van herkomst, hadden zij het over het weer en het klimaat, de totaal onbekende taal of bepaalde gebruiken en gewoonten.

Het leren van de taal wordt door de meeste mensen beschouwd als een basisvoorwaarde om in een nieuw land te worden aanvaard, maar velen benadrukken ook dat het belangrijk is omringd te zijn door open en gastvrije mensen, en om zich erkend te voelen als mensen die iets bijdragen aan de samenleving. Kortom, men wil als een mens (h)erkend worden, wat elk een is, zoals ieder van ons.

Terug