Johan Leman, 9 juni 2023
Het akkoord:
Over de verplichte solidariteit bestaat er wel een meerderheidsbeslissing, maar er zijn bezwaren. Polen en Hongarije zijn tegen. Slovakije, Litouwen, Malta en Bulgarije onthouden zich. Tsjechië wijst erop dat al heel veel Oekraïeners opvangt.
Nu moet over de 4 punten een debat beginnen in het Europees Parlement. België zal die onderhandelingen onder zijn voorzitterschap in de eerste helft van 2024 moeten zien af te ronden.
Commentaar, te verwachten moeilijkheden: (a) de onderhandelingen met de betrokken landen van herkomst moeten nog opgestart worden, (b) hoe zullen transit-landen zich opstellen als men er iemand wil naar terugsturen? Bv Tunesië… Ook Iran is een transitland voor veel Afghanen. Quid Turkije? (c) zullen andere routes, die nu eigenlijk ook al bestaan niet geactiveerd worden? (bv arctische route, Oostelijke-grenzen route,…).
Conclusie. De E.U. is eindelijk toch wel tot een meer Europese aanpak van de asielcrisis aan het komen. Dit is positief. Maar concreet moet men beseffen dat men het voor de echte asielzoekers uit die landen, die weliswaar niet de meerderheid van de aanvragers uit zo’n land zijn, het er niet gemakkelijker op maakt, integendeel. Ander punt: dit akkoord houdt nog niet in dat de E.U. tot een echt migratiebeleid komt. Het blijft beperkt tot een poging om de asielcrisis beter te beheren.
Terug