Waarom we geen “Promenade de la drogue” wensen
Johan Leman, 27 februari 2025
Mag ik beginnen met in bijlage een foto te plaatsen? U ziet hier een courant beeld van het begin van de Werkhuizenstraat (bij het Saincteletteplein). Op het eind van dit strookje dromen bepaalde Gewestelijke en gemeentelijke ambtenaren vanachter hun kantoortafel ervan om in het verlengde een doorgangswandelwegje aan te leggen dat zo goed als integraal aan weerszijden tussen blinde muren loopt, zonder de minste sociale controle… Men slaagt er nu al niet in om de openbare weg er proper te houden en sluikstorting te vermijden, … wie zal beletten dat deze “Promenade” op de kortste tijd niet vol met vuilnis ligt?
Vuilnis is één ding. Iets anders is de drugsdealing. Die “Promenade” ligt tussen 2 hotspots van drugsdealing. En aan het eind ervan heeft men het park al jaren afgesloten omdat er gedeald wordt als het park open is. Sociale controle is er gewoon onmogelijk.
Als men in Brussel dan toch geld te veel heeft voor iets in die buurt, is de voor de hand liggende oplossing om te maken dat het park kan opengesteld en bewaakt worden voor spelende kinderen… maar dit is dan weer een probleem, omdat enkele ambtenaren meer dan 10 jaar geleden van achter hun bureaus voor een “Promenade” gekozen hebben.
Ziedaar weerom een voorbeeld van de Brusselse ziekte: tekort aan flexibiliteit, een administratieve wereldvreemdheid, tekort aan inbedding in de lokale sociale realiteit en tekort aan verantwoordelijkheidszin vooraleer geld uit te geven.
