Johan Leman, 28 februari 2022
Ik herinner me de opvang eertijds – ik denk eind jaren 70 – begin jaren 80 – van Vietnamese bootvluchtelingen. Ik vind dit nog altijd een van de beste en meest succesvolle opvangmodaliteiten die België ooit gerealiseerd heeft. Via het Rode kruis konden gezinnen zich aanbieden om Vietnamese vluchtelingen op te vangen. Aan de gezinnen werd gevraagd om die mensen zeker niet in een afhankelijkheidspositie te brengen, maar hen een taal te laten aanleren, te begeleiden op hun zoektocht naar werk, kortom zich zelfstandig te organiseren. Als het OCMW of een andere instantie financieel tussen kwam, spoorde men de opvangende gezinnen aan om in akkoord met het Rode Kruis die mensen ook iets voor hun verblijf te laten betalen. Het Rode kruis werd gevraagd om af en toe eens bij de gezinnen en de vluchtelingen langs te gaan om te zien of alles goed verliep.
Waarom zou men ook bij ons niet gewoon kunnen een vergelijkbaar systeem opzetten? We gaan die mensen toch niet zo maar in kampen of door administraties beheerde centra onderbrengen?
Terug