---

Johan Leman, 10 januari 2023

De laatste weken had ik meerdere gesprekken met onderwijsmensen, overigens niet alleen uit Brussel. Een selectie van enkele uitspraken die me bijgebleven zijn.

Een gepensioneerde leerkracht die naschoolse begeleiding geeft: “Soms vraag ik  me af of de leerlingen die ik volg hun wiskunde correct uitgelegd hebben gekregen.” En diezelfde leerkracht vervolgt: “Voor alles en nog wat heeft men de leerlingen leren naar hun smartphone of tabletje grijpen om oplossingen te vinden. Men leert ze niet meer nadenken.”

Een leerkracht uit Gent: “Toen ik las dat Conner Rousseau het zo erg vindt dat in Molenbeek getolkt moet worden tijdens een oudervergadering op school, dacht ik: denkt die man dan dat dit in andere steden in Vlaanderen in sommige scholen anders is? Weet hij dan zo weinig over de scholen in steden als Gent en vermoedelijk toch ook andere steden?”

Een andere leerkracht: “In de school waar ik les geef, staan in meerdere klassen leerkrachten voor de klas die geen onderwijsdiploma hebben, en in een geval gaat het om iemand met enkel een diploma S.O.”

Ik moet daar terloops aan denken als ik mensen  die in onderwijszaken eindverantwoordelijkheid  dragen, de problematiek van het onderwijs hoor herleiden tot het beter kennen van het Nederlands. Is het niet de hoogste tijd dat  zonder taboes alle problemen – en dat zijn er nogal wat – concreet op tafel gelegd worden?

Terug