---

Johan Leman, 11 juni 2022

In de jaren 80 was het Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur (OETC) een onderwijsmodel dat toegepast werd in Limburg, Gent, Antwerpen en in zijn Foyer-variant ook in Brussel. In de oorspronkelijke onderbouw ervan zat, dat het contact houden met de moedertaal (eronder verstaan in die tijd: taal van het land van herkomst) het contact met het land van herkomst open hield en ook nuttig zou zijn bij een eventuele terugkeer. In de Foyer-variant lag het accent niet daarop, maar op het nut van het verwerven van meertaligheid en een relatief identiteitshouvast.

Na 30 jaar werd aan de Foyer variant (en trouwens aan elk OETC in Vlaanderen) een eind gemaakt. Ik herinner me nog dat de kritiek op de Foyer variant was, dat de kinderen het, op de testing op hun Nederlands, niet beter deden dan het gemiddelde van alle anderstalige (incl. Franstalige) leerlingen in het Nederlandstalig onderwijs te Brussel. Dat ze het niet slechter deden, werd niet positief geapprecieerd en dat ze ondertussen een andere taal beheersten (de zogenaamde moedertaal), een grote schooltrouw vertoonden en allemaal na hun schooltijd aan het werk bleken te zijn, werd evenmin positief in rekening gebracht.

Begrijp me goed: Foyer, althans de huidige directie,  is absoluut geen kandidaat om zelf opnieuw zo’n projecten op te starten. Absoluut niet. De Foyer expertise in meertaligheid werd ondertussen op zeer nuttige wijze in een andere richting omgebogen, namelijk taaladvies aan meertalige gezinnen bij het gebruik van de communicatietalen aan huis. Maar recent contacteerden enkele mensen me met de vraag of ik niet vond dat een OETC met het gebruik van het Oekraïens zich niet opdrong bij de opvang van de kinderen van Oekraïense vluchtelingen? Mijn antwoord hierop? Evident ja. Je hebt te maken met mensen van wie velen niet zeker zijn of ze zullen blijven of niet. Je hebt hoe dan ook een lerarentekort, welnu als Oekraïense leerkrachten gevonden kunnen worden die meehelpen het lerarentekort zinvol weg te werken, waarom niet? Het feit dat het in dat geval om leerkrachten gaat die zonder meer geïntegreerd kunnen worden in het team en niet via tijdelijke contracten via ambassades aangesteld worden, laat toe om een van de problemen van de vroegere OETC’s  te vermijden. Het enigste dat nodig is, is dat je effectief goede leerkrachten uit Oekraïene hier ter plaatse vindt, dat je een schoolteam en directie hebt die zo’n project wil ondersteunen en dat enkele beleidsmakers in de onderwijssector bereid zijn om hun dogma’s  tijdelijk even opzij te schuiven. En dan kan zo’n project eigenlijk niet mislukken.

Terug