Johan Leman, 25 mei 2024
Momenteel heb ik 50 interviews bij Belgo-Marokkanen en 20 interviews bij Belgo-Turken afgenomen en herbeluisterd die actief zelf migrant of kind van een migrant waren in de jaren 60 van vorige eeuw. Er zullen er nog enkele bij komen, maar eind mei zal ik afsluiten.
Wat opvalt is dat elk verhaal een eigen apart verhaal is. Gen enkel beantwoordt volledig aan wat je het proto-type zou kunnen noemen. Momenteel komt daar echter kort het volgende uit te voorschijn:
. Eerst kwam de man en hij woonde samen met andere mannen.
. Men vond altijd werk.
. Na enige tijd kwamen vrouw en kinderen over.
. Het plan was om na enige tijd naar land van herkomst terug te keren.
. Men leefde tussen Italianen, Belgen, Spanjaarden,…
. Men voelde zich welkom.
. Men ervaart de migraties nadien als anders, zowel van de
kant van de Belgen als vanuit het land van herkomst.
Vooral iets in dat laatste punt intrigeert me: waarom vinden migranten uit die jaren 60-74, dat de migranten uit hun eigen streken van herkomst die nadien gekomen zijn, zich zo anders zijn beginnen gedragen? Wie daar duidelijke en op ervaringen gegronde meningen over heeft, mag me die gerust mailen. Het interesseert me.
Terug