---

Johan Leman, 20 oktober 2022

Personen, gezinnen en bedrijven worden getroffen door de energiecrisis. Wat minder aan bod komt, is dat dit evenzeer geldt voor het verenigingsleven. Ook hier liggen de reële uitgaven voor verwarming en elektriciteit, maar vooral verwarming, ver boven de begrote uitgaven. Daar komt dan ook nog de terechte indexering van de lonen bovenop… Gevolg: er kondigt zich een heel zwaar deficit aan bij de afrekening voor 2022.

In Brussel heeft de VGC een gebaar gesteld door 3% verhoging toe te kennen aan de steun voor het door de VGC ondersteunde verenigingsleven. Dit is een mooi gebaar. Maar de indexering bedraagt wel een verhoging met 8%… en wie moet de put gecreëerd door de verhoogde verwarmingskosten opvullen?

Ik vrees dat voor heel wat verenigingen een 3% verhoging van de financiële ondersteuning onvoldoende zal zijn. Verenigingen die niet over een minstens minimale sociale reserve beschikken, zullen het bijzonder moeilijk krijgen… en het opeten van je sociale reserve is evident ook geen teken van goed beleid en is op termijn onhoudbaar.

Is het niet hoge tijd dat ook de bescherming van het middenveld in deze crisistijd meer uitdrukkelijk voorwerp van beleid wordt?

Trouwens, ook hier zou men wellicht meer dan soms gebruikelijk is kunnen redeneren in termen van efficiency… zeker als de crisis zou blijven duren. Men steunt vooral wat zeer goed werkt en resultaten voorlegt en waar ondermaats gepresteerd wordt moet wellicht minder gesteund worden in tijden van crisis.

Terug