---

Johan Leman, 2 februari 2024

Het fenomeen is niet nieuw: kinderen of kleinkinderen van migranten, afkomstig uit een gastland (dat eigenlijk hun land zou moeten zijn), die op jongvolwassen leeftijd naar het land van hun ouders of grootouders terugkeren. Men heeft het meegemaakt in de jaren 90 met mensen van Spaanse herkomst die naar Spanje terugkeerden. Ook uit Duitsland zijn al meermaals goed opgeleide Duitsers van Marokkaanse herkomst naar Marokko teruggekeerd. Het Franstalige Marokkaanse magazine uit Casablanca, Tel Quel, wijdt er een artikel aan, heropgenomen in ‘Le Courrier international’. Ter bijkomende info: de insta site “J’ai décidé de m’installer au Maroc” telt 152.400 leden.

Officieel wonen 5 miljoen Marokkanen (d.i. 15% van de gehele bevolking) in de diaspora. Niet geregistreerden erbij geteld zou het om iets minder dan 6 miljoen diaspora-Marokkanen kunnen gaan. Let erop dat ook Belg geworden Marokkanen in die cijfers opgenomen zijn, wegens de dubbele nationaliteit. De redenen die de terugkeerders opnoemen zijn: het racisme in het land waar ze geboren zijn (push factor), en pull factoren: het klimaat (de zon), en vaak ook wel het idee dat ze met de verworven competenties reëel kans maken in Marokko als ondernemer of er een interessante carrière  kunnen opbouwen.

Het is een interessant fenomeen. Terwijl er nog Marokkanen pogen naar Europa over te steken, ziet men soms succesvolle Euro-Marokkanen naar Marokko terugkeren. De grote les is, dat men moet opletten met allerlei voorspellingen over hoe migraties in de toekomst zullen evolueren. Zo kan men als Belgo-Marokkaan huwen met een partner in Marokko en de kinderen die men in Marokko heeft gekregen,  naar België zien terugkeren. De globalisering laat bewegingen toe in vele richtingen.

Terug