---

Johan Leman, 19 september 2020

De laatste tijd wordt op TV meermaals verwezen naar het Australisch immigratiebeleid, als een beleid dat door de EU gevolgd zou  moeten worden. Dit beleid wordt zelden toegelicht. Daarom doe ik hier kort een poging.

Principes: 1. Of  je doet een aanvraag (eventueel ook als je er al bent, maar liefst voordien), en  je beantwoordt aan een behoefte op de arbeidsmarkt, of hebt minstens een kwalificatie die aanvaard wordt en  het beheersen van Engelse taal  is een voordeel. 2. Of je beantwoordt aan criteria van familiehereniging. 3. Of je bent een asielzoeker, komend liefst via UNHCR. Vierde mogelijkheid: je komt voor studies of je bent een expat… en je verlaat het land na je termijn. Religieuze en etnische herkomst mogen bij dit alles geen rol spelen, enkel de kwalificaties tellen.

Kom je op een andere wijze, dan ben je een probleem en zal je uit het land verwijderd worden. Typegeval (vergelijkbaar met onze vluchtelingen over de Middellandse zee naar Europa: bootvluchtelingen. Australië maakt een onderscheid tussen wat Australië is en wat “homeland Australië “ is.  Twee eilanden worden uit Australië in zekere zin los gemaakt, Australië blijvend, en gaan niet door als “homeland Australië”, nl. 2 eilanden in het Noord-Oosten een heel stuk weg van de kust van Australië (in de Stille Oceaan):  Manus Island dat relatief dicht ligt bij Papoea Nieuw Guinea, en Nauru, dat werkelijk erg verwijderd is van alles en nog wat. Op Nauru, een heel klein eiland, moest Australië zelfs geen gesloten centrum bouwen… Wie er geplaatst wordt, wandelt er vrij rond. Het is een heel mooie natuur. Maar je geraakt er ooit meer van weg. Op Manus Island kan je vragen om overgeplaatst te worden naar het zeer arme deel van Papoea Nieuw Guinea en er een soort dwangarbeider worden. In geval van ernstige ziekte, komt een comité langs en onderzoekt of je voor overname op “homeland Australië” in aanmerking komt.

Wat zou dit betekenen als men dit model naar de EU overplaatst? Ik beperk me tot de idee van een “homeland Europa” dat te onderscheiden valt van enkele plaatsen in Europa die geen “homeland Europa” meer zouden zijn, en we houden er rekening mee dat er eigenlijk 4 grote ingangs-vluchtelingenroutes zijn: over Spanje, over Italië/Malta, over Griekenland, over Polen/Slovakije.

Vragen:  

1. welk van die EU- landen is bereid om een deel van zijn land af te staan dat geen “homeland” meer zou zijn en dat vluchtelingen die via een ander land binnenkomen daar naartoe te laten afleiden? Bv. iemand komt toe via Malta… en mag naar ofwel een Grieks eiland of naar een eiland in Italië weggeleid worden? Je krijgt dan m.a.w. een 4-tal eilanden die een soort Lesbos enkel en alleen voor vluchtelingen zouden worden. Daarenboven… als je die eilanden in Australië even op de kaart bekijkt, zie je hoever ze van “homeland Australië” verwijderd zijn… wat niet het geval is voor bv Lesbos.

2. Die plaatsen buiten de EU plaatsen? Waar? In Turkije? We zien nu al wat zo’n deals geven… Ik kan een reeks andere problemen opwerpen, maar dan wordt mijn fb-bericht te lang.

Mijn conclusie? Los van de filosofie die achter zo’n voorstellen zit, zit er nogal wat ruis op… die maakt dat de haalbaarheid in het concrete EU-geval gewoon niet realistisch maakt. En dat schrijven Australische wetenschappers als een Collins en vele anderen trouwens zelf. Maar die leest men blijkbaar niet…

Terug