.

In Italië heeft men tot vandaag meer dan 800 miljoen euro uitgegeven aan de bouw van een gesloten centrum in Albanië waar kandidaat-vluchtelingen uit ‘veilige landen van herkomst’ naartoe gebracht kunnen worden als ze in Italië aankomen om daar hun asielaanvraag  bestudeerd te zien en eventueel teruggestuurd te worden naar het land van herkomst. Het is nog afwachten of en hoe het zal werken… In Italië zelf staan veel  leegstaande kazernes, die aan het verkommeren zijn. Hoeveel zo’n centra denkt de EU te kunnen bouwen en waar zullen ze neergepoot worden?

Aan sommige landen uit Noord-Afrika worden vanuit de EU fortuinen geschonken om kandidaat migranten die de Middellandse zee willen oversteken, tegen te houden. De hoge sommen betaald aan landen als Tunesië hebben een effect, want er komen minder vluchtelingen over naar Italië… maar dit wil niet zeggen dat er geen meer komen. Er komen er echt nog. Dus: ja, je vermindert het aantal vluchtelingen, maar je maakt het niet ongedaan. Daarenboven: er bestaat een mogelijke alternatieve route via Rusland en Wit-Rusland. Ze wordt momenteel minder gebruikt, maar ze kan geactiveerd worden.

Bij ons in België houden beleidvoerders het bij de stelling dat het wel in orde zal komen met een faire verdeling van de asielzoekers over de verschillende EU-landen. Ooit van  wishful thinking gehoord?

De kern van wat men wil bereiken is eenvoudig: minder kandidaat-vluchtelingen zien aankomen.  tweede orde – maar daar is men al minder zeker van: uitgeprocedeerden kunnen terugsturen.

Maar waarom verkiezen politici altijd grote woorden en revolutionaire beslissingen  die alles zouden veranderen, boven realistische stap-voor-stap bijsturingen?

Waarom niet gewoon het scenario volgen, waarbij men weet dat het de verstedelijkingsprocessen en de scholing zijn die maken dat de graad van nataliteit zakt en dat dit ook voor Afrika zal gelden? Opdracht is dus om daar werk van te maken en dit te koppelen aan economische investeringen ginds.

Waarom de giften aan landen als Tunesië niet beperken tot het feit dat de gevaarlijke overtochten aan de boorden van de Middellandse zee geen aanvang kunnen nemen, zoals trouwens de Belgische politie het doet aan de Noordzee?

En waarom in België zelf niet teruggrijpen naar een procedé dat bestond aan het eind van de laatste regering Dehaene, namelijk zien welke uitgeprocedeerden – zonder strafblad – eventueel zelfs mits een korte bijscholing binnen het jaar voor de arbeidsmarkt in aanmerking komen en hen daartoe de kans geven?

Zoiets klinkt minder revolutionair, maar leidt tot minder zotte kosten en minder loze beloftes.